Alweer terug in NL

Hejhej allemaal!

Daar ben ik weer! Het spijt me, ik ben ontzettend slecht in het bijhouden van een blog. Door het druk bezig zijn met de scriptie was er geen pruf meer voor de blog. Het is zo erg dat ik zelfs alweer terug ben uit Canada en de scriptie al is ingeleverd. Ik zal in dit blog proberen een korte samenvatting te geven van mijn laatste maanden in Canada en mijn terugkomst in Nederland.

De winter hebben Christel en ik overleefd, yeeey! De laatste weekjes hebben we gelukkig nog even van de lente genoten. Ook mijn ouders en broers(tjes) hebben van het warme Toronto genoten. Zij zijn zo lief geweest om langs te komen. Het was echt super om ze hier te hebben en mijn geweldige stad te laten zien, voelen en ervaren. Samen hebben we een hele loop toeristen dingen gedaan zoals de CN(Canadase national) tower, het eiland met een geweldige skyline op Toronto, Niagara Falls en Kensington market. Door de drukte rondom de scriptie en de board meeting hebben ze de rest van de stad zelf moeten verkennen.
Christel en ik waren best nerveus voor de board meeting. Dit was het moment dat ons plan werd goed- of afgekeurd. De maanden van werk zo werden weggewuifd of met open armen ontvangen. Het had niet beter kunnen gaan. De board was razend enthousiast. We kregen nauwelijks vragen, maar er ontstond een gediscussieerd over wanneer ze het plan konden gaan inzetten. Een groter compliment hadden we niet kunnen krijgen! Dit geeft een super gevoel over de scriptie. Als school niet zo tevreden is weten we zeker dat de organisatie er iets aan heeft en gaat gebruiken. Dat was ons doel en ik durf te zeggen dat dit dik behaalt is!

De scriptie moest op 11 mei worden ingeleverd en Lonneke was zo aardig om dit voor ons te doen. Echt super fijn!  Christel en ik hadden besloten dat we na het afmaken van de scriptie wel een vakantie hadden verdient. Aangezien we behoefte hadden aan zon, zee en strand zijn we naar Cuba gegaan. Een andere belangrijke reden is de komst van de Amerikanen. We waren benieuwd hoe een land zonder Amerikaanse invloeden uitzag. Het was een super bijzondere ervaring. Alsof we het vliegtuig hadden gepakt dat 50 jaar terug in de tijd ging. Het was een land waar ik me veiliger voelde dan in Afrika, maar wel te vergelijken was met Afrika. Erg kleurrijk, muzikaal en dansende mensen overal en arm. Toch zagen de mensen niet arm uit, maar juist heel verzorgd. Een land waar ik zeker meer over wil leren.

Na Cuba zijn we nog twee dagen in Toronto geweest om onze koffers te pakken, afscheid te nemen van stage en de stad. Toen was het alweer zo ver om te vertrekken. Bij aankomst op Brussel stonden mijn super lieve vriendinnen klaar met een spandoek! Dat maakt thuis komen toch een stuk leuker.

Het was zo ongelofelijk maf om weer te vertrekken. Door de deadline ben ik me in Toronto altijd meer bewust geweest van het aantal dagen dat ik nog in de stad woonde dan in Zweden. Dat maakt afscheid echter niet minder moeilijk of onverwachts. Ergens voelde het alsof ik al jaren in Toronto woonde en ergens was ik een enorme toerist. Ik weet goed mijn weg te vinden in de stad, heb hier mijn leven een beetje opgebouwd, maar aan de andere kant stond ik van alles foto’s te maken. Ook dat ik niet meer samenwoon met Christel is vreemd. De afgelopen maanden was Christel waar ik was en andersom. Nu moet ik thuis weer een nieuw evenwicht vinden met mijn familie en slaap ik alleen op mijn kamer.

Onze afstudeerbegeleidster was nog niet helemaal tevreden met onze scriptie. Vooral taal technisch moesten we er nog maar eens goed naar kijken. Christel en ik hebben de kans gekregen om de scriptie opnieuw in te leveren de 27ste mei. Dit maakte dat we ons bij thuiskomst nog intensief hebben gezien en het afscheid/scheiding van ons tweeën wel meeviel. Een stukje Canada bleef hierdoor aanwezig. Nu de scriptie is ingeleverd is het afwachten. Maandag horen wij als het goed is meer. Als het nieuws dan positief is mogen Christel en ik 8 juni om half 10 op pleidooi (duimen mag!). Ik zal daarover ook nog een blog schrijven zodat jullie precies weten hoe dit avontuur is afgelopen.

Allemaal alweer bedankt voor het lezen van dit blog. En natuurlijk het meeleven, helpen en meedenken met de scriptie! Wie weet tot snel weer!

X, Emma